W zależności od stanu ucha, istnieją różne techniki stosowane w chirurgii ucha. Należą do nich Antihelix plasty, Mastoid obliteration, Revision otoplasty oraz Endoscopic ear surgery.
Otoplastyka rewizyjna
Podczas zabiegu otoplastyki rewizyjnej chirurg może skorygować wadę, która nie została w pełni uwzględniona podczas pierwotnej otoplastyki. Ważne jest, aby zrozumieć procedurę i jej potencjalne ryzyko oraz omówić cele z chirurgiem plastycznym.
Celem zabiegu jest stworzenie bardziej przyjemnego wyglądu. Jest on zazwyczaj wykonywany w znieczuleniu miejscowym i może być wykonany jako procedura ambulatoryjna. Proces rekonwalescencji jest krótki, ale może trwać do kilku tygodni zanim szwy wypadną. Normalna codzienna aktywność może być wznowiona po kilku dniach.
Przy wyborze chirurga do zabiegu otoplastyki rewizyjnej ważne jest, aby wybrać kogoś, kto ma wieloletnie doświadczenie w wykonywaniu otoplastyk. Jest to skomplikowana procedura, która wymaga dogłębnej znajomości anatomii ucha. Wybierz chirurga z certyfikatem United States Board of Plastic Surgery, lub innym certyfikatem zarządu.
Podstawowym celem otoplastyki rewizyjnej jest korekta wad, poprawa kosmetycznego wyglądu uszu i usunięcie przyczyn rewizji. Chirurg musi posiadać gruntowną wiedzę na temat anatomii ucha i mieć estetyczne oko.
W zależności od rodzaju deformacji ucha mogą być zastosowane różne techniki chirurgiczne. Mogą to być szwy, implanty chrząstek oraz przeszczepy chrząstek. Zabiegi chirurgiczne mogą być wykonywane w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym.
Otoplastyka rewizyjna jest ogólnie bezpieczna, ale niesie ze sobą niewielkie ryzyko. Niektóre powikłania to zasinienie, obrzęk i drętwienie. Problemy te mogą być rozwiązane za pomocą leków i kilku dni odpoczynku.
Ostateczne rezultaty pierwszej otoplastyki mogą zająć miesiące lub lata, aby w pełni się ujawnić. Ostateczny wynik nie jest widoczny, dopóki nie ustąpi obrzęk i opatrunek. Generalnie chirurg będzie w stanie ocenić stan ucha po jego zagojeniu.
Otoplastyka Waltera
Niezależnie od tego, czy planujesz poddać się zabiegowi otoplastyki dla siebie, czy dla swojego dziecka, istnieje kilka ważnych czynników, o których należy pamiętać. Otoplastyka to rodzaj operacji, która może zmienić rozmiar, kształt i symetrię uszu. Jest to zabieg kosmetyczny, który może pomóc Ci wyglądać lepiej i czuć się lepiej ze sobą. Operacja trwa zazwyczaj dwie godziny. Wymagany jest jednak tydzień rekonwalescencji.
Zabieg może być wykonany w gabinecie lub w warunkach szpitalnych. Najlepiej wybrać chirurga plastycznego z doświadczeniem w otoplastyce. On lub ona pomoże Ci zrozumieć procedurę i odpowie na wszelkie pytania. Operacja może być wykonana na obu uszach dla zachowania symetrii.
Przed zabiegiem zostaniesz zapytany o wszelkie wcześniejsze operacje uszu, które miałeś. Otrzymasz listę potencjalnych powikłań oraz informacje o tym, czego możesz się spodziewać podczas procesu rekonwalescencji.
Zostaniesz również poproszony o udzielenie odpowiedzi na pytania dotyczące historii choroby i aktualnie przyjmowanych leków. Lekarz może również zrobić zdjęcia Twoich uszu. Zdjęcia te mogą być wykorzystane ze względów medyczno-prawnych oraz do monitorowania sukcesu pooperacyjnego.
Przed operacją powinieneś unikać palenia. Palenie może spowolnić powrót do zdrowia i spowodować większe krwawienie. Należy również poprosić kogoś o odwiezienie do domu po operacji. Należy również unikać leków przeciwzapalnych.
W pierwszych dniach pooperacyjnych możesz odczuwać pewien ból. Należy przyjmować leki przeciwbólowe, zmieniać opatrunek i zachować ostrożność we wczesnej fazie gojenia. Może również wystąpić miejscowy świąd, który może być oznaką reakcji alergicznej na materiał opatrunkowy.
Należy również unikać spania na boku. Może to nasilić krwawienie i spowodować stan zapalny skóry.
Obliteracja wyrostka sutkowatego
Chirurgiczna rekonstrukcja ucha może polegać na obliteracji jamy wyrostka sutkowatego. Procedura ta została wykorzystana do usunięcia choroby i przywrócenia funkcjonalnej anatomii ucha. Jama wyrostka sutkowatego może być obliterowana za pomocą odłamków kostnych, materiałów autologicznych lub kombinacji obu tych metod.
Obliteracja jamy sutkowej jest wykonywana przez nacięcie tylnej części ucha. Operacja ta wymaga znieczulenia ogólnego i może trwać od 2 do 3 godzin. Za uchem umieszczany jest zestaw drenów, aby zapobiec gromadzeniu się płynu wokół nacięcia.
W badaniu przeprowadzonym na małej próbie pacjentów w warunkach retrospektywnych badano skuteczność obliteracji wyrostka sutkowatego. Stwierdzono, że obliteracja wyrostka sutkowatego może zmniejszyć objawy, poprawić jakość życia i wyeliminować nawroty choroby.
Wyniki tego badania sugerują, że zabieg obliteracji wyrostka sutkowatego może zmniejszyć objawy, poprawić jakość życia, wyeliminować nawroty choroby i poprawić wyniki rewizyjnej mastoidektomii CWD. W tym badaniu autorzy wykorzystali GBI, czyli Glasgow Benefit Inventory, do pomiaru jakości życia po zabiegu obliteracji wyrostka sutkowatego.
Jakość życia uległa poprawie u 33 z 46 pacjentów w grupie pierwotnej obliteracji. Wynik ZCMEI-21 zmienił się z 31,7 do 15,1 po operacji. Wynik w podskali fizycznej wyniósł +20, a w podskali społecznej +34. Ponadto u trzech pacjentów wykryto nawrót choroby. Nawrót stwierdzono w zatoce tympanonowej lub epitympanum.
Wyniki tego badania sugerują, że obliteracja wyrostka sutkowatego za pomocą autologicznych przeszczepów kości czaszki poprawia jakość życia. Ponadto pacjenci mieli lepsze wyniki pooperacyjne w zakresie słuchu.
Chociaż istnieje kilka badań dotyczących skuteczności obliteracji wyrostka sutkowatego, niewiele z nich uwzględnia wyniki oceniane przez pacjentów. Zastosowanie tych miar do oceny wpływu leczenia na jakość życia jest ważne.
Plastyka antyhelisy
Podczas operacji ucha, jeśli antyhelisa jest wystająca, uszy mogą być ponownie ukształtowane przy użyciu techniki plastyki antyhelisy. Technika ta może pomóc w korekcji deformacji ucha, ale może również spowodować poważne deformacje małżowiny usznej. Antyhelisa może być kształtowana przy użyciu techniki incision-scoring, która jest bezpieczna i pozwala na elastyczne modelowanie chrząstki ucha.
Istnieje kilka technik, które mogą być wykorzystane do ponownego ukształtowania antyhelisy. Klasyczna technika polega na transsekcji perichondrium brzusznego.
Technika Converse’a jest często stosowana do korekcji wystających uszu. Technika ta polega na przecięciu chrząstki małżowiny usznej, po którym następuje nacięcie. Nacięcie jest umieszczone równolegle do podstawy antyhelisy. Następnie antyhelisa jest kształtowana przez szew. Technika ta może dać potencjalnie lepsze wyniki estetyczne i może pomóc w kształtowaniu grubej chrząstki małżowiny usznej.
Techniki nacięcia-szwy są również stosowane do zmiany kształtu antyhelisy. Techniki te są zwykle łączone z innymi technikami, takimi jak lobuloplastyka.
Technika ta opiera się na technice nacięć-szwów i jest wykonywana przez doświadczonego chirurga. Nacięcia są niewielkie i wykonuje się je w scapha powyżej superior crus. Przez te nacięcia wprowadzany jest specjalny tarnik diamentowy. Pozwala to na równomierne ścieńczenie chrząstki poprzez wąski tunel skórny.
Do wykonania zamknięcia skóry stosuje się szew poliglaktynowy 4-0. Szwy są niewchłanialne i mają charakter tymczasowy. Stosuje się je również w celu zmniejszenia ryzyka krwotoku.
Technika pitanguy jest kolejną metodą, którą stosuje się w celu zmiany kształtu antyhelisy. Technika ta polega na wprowadzeniu pilnika diamentowego przez małe nacięcia skóry. Pilnik ten służy do ścierania przedniej powierzchni wyspy przeciwstawnej. Pilnik ten jest idealny do remodelingu biomechanicznego i zapewnia gładkość.
Endoskopowa chirurgia ucha
Pod koniec lat 90. dr Muaaz Tarabichi przedstawił światu koncepcję endoskopowej chirurgii ucha (EES). Jego celem była poprawa wizualizacji chirurgicznej i dróg napowietrzania w chirurgii ucha środkowego.
Endoskopowa chirurgia ucha jest wykonywana w celu leczenia różnych schorzeń. Należą do nich perforacje błony bębenkowej, rekonstrukcje łańcucha kosteczek słuchowych, stapedektomia, cholesteatoma, torbiele kosteczek słuchowych i naprawa błony bębenkowej.
Endoskopowa chirurgia ucha jest wykonywana przez nacięcia w kanale słuchowym. Metoda ta pozwala chirurgowi uzyskać szerszy widok ucha środkowego i lepszą wizualizację chirurgiczną. W porównaniu z tradycyjnym podejściem otomikroskopowym, endoskopowa chirurgia ucha oferuje mniejszą trwałość choroby i szybszy powrót do zdrowia.
Endoskopowa chirurgia ucha jest wschodzącą dziedziną w chirurgii otologicznej. Oferuje lepszą wizualizację chirurgiczną, operacje wykonywane jedną ręką oraz minimalnie inwazyjne leczenie różnych schorzeń ucha. Jest również bardziej komfortowa dla pacjentów, ponieważ pozwala na lepszą kontrolę krwawienia i innych powikłań.
Ucho dzieli się na trzy części: ucho wewnętrzne, ucho środkowe i ucho zewnętrzne. Ucho wewnętrzne obejmuje ślimak i układ przedsionkowy. W uchu środkowym znajduje się nerw chorda tympani i strzemiączko.
Cholesteatoma są nienowotworowymi naroślami skórnymi, które erodują kości i wyrostek sutkowy ucha. Cholesteatomy rosną powoli i muszą być usuwane zanim staną się zbyt duże. Oprócz powodowania niedosłuchu przewodzeniowego, cholesteatomy mogą również wpływać na mięśnie i nerwy twarzy.
Cholesteatomy mogą rozwijać się w jamie tympanalnej lub protympanum. W zależności od rozległości guza, operacja usunięcia cholesteatoma może obejmować usunięcie kości sutkowej, błony bębenkowej i kosteczek słuchowych.
Cholesteatoma może powodować różne powikłania, w tym utratę słuchu przewodzeniowego, przewlekłe infekcje, drenaż ucha i blizny. Cholesteatomy są powszechnie spotykane w uchu środkowym i często powodują poważny ubytek słuchu.
Podobne tematy